قیر
قیر جسمی هیدروکربنی است به رنگ سیاه تا قهوه‌ای تیره که در سولفید کربن و تتراکلرید کربن کاملاً حل می‌شود. قیر در دمای محیط، جامد است؛ اما با افزایش دما، به حالت خمیری درمی‌آید و پس‌ازآن مایع می‌شود. کاربرد مهم قیر به علت وجود دو خاصیت مهم این ماده است؛ غیرقابل نفوذ بودن در برابر آب و چسبنده بودن. قیر استخراج‌شده از نفت یا سنگ‌های معدنی مخصوص، قیر خالص نام دارد که با توجه به منشاء تشکیل، طبقه‌بندی می‌شود. قیرهای خالص همچنین برای اینکه خواص موردنظر برای کاربردهای مختلف را پیدا کنند، تحت فرآیندهای دیگر قرار می‌گیرند و انواع مختلف قیر را (از جمله قیر دمیده، قیر محلول، قیر امولسیون، قیر پلیمری و...) را تشکیل می‌دهند.
کاربرد
قیر معمولاً در دو حوزه راه‌سازی و عایق‌کاری به کار می‌رود. حدود ۹۰ درصد از قیر تولیدی، در حوزه راه‌سازی مورداستفاده قرار می‌گیرد و مصارف عایق‌کاری، تنها ۱۰ درصد از مصرف قیر را به خود اختصاص می‌دهد.
- عایق‌کاری از قیر معمولاً برای عایق‌بندی بام‌ها و کف حمام‌ها استفاده می‌شود. معمولاً به‌منظور تثبیت قیر، آن را همراه با گونی مورد استفاده قرار می‌دهند که به آن قیرگونی گفته می‌شود. الیاف گونی نقش مسلح کننده قیر را دارد و قیر را در محل خود تثبیت می‌کنند. همچنین محصولاتی مانند مقوای قیری یا نمد قیری که بانام‌های تجاری نظیر ایزوگام و... ارائه می‌شوند نیز کاری مشابه قیرگونی دارند. به‌منظور جلوگیری از نفوذ رطوبت زمین به کف ساختمان، از بلوکاژ یا ماکادم استفاده می‌شود.
